شعری برای تو

غم یعنی من

غم یعنی ما

ای یار !

مگر ما چه می‌خواستیم که حقمان نبود؟

- تنها عشق

تا همدیگر را دوست بداریم

و از میان این همه درد

مقدّر نبود که تنها

ما دو نفر این چنین آزار شویم.

برای آن که «ما» شویم

«تو» و «من» را کم داشتیم

تو را برای بوسه‌ای

و مرا برای نان.

آنان به ما دشمنی ورزیدند

آنان که نه عشقمان را می‌توانستند دید

و نه هیچ عشق دیگری را.

آن بیچارگان

همچون صندلی‌های یک اتاق خالی

چون غبار و خاکستر

در هم تنیدند

تا صورتک‌های زشتشان

در رنگارنگی شفق محو شد.

شعر: پابلو نرودا

ترجمه: مسعود شیربچه