این روزها، تغییرات چشمگیر فیزیولوژیک صبا برایمان جالب و هیجان انگیز شده. دختر تنبل قل قلی ما الان چهار دست و پا به سرعت برق میره. دستش را به دستگیره کشوها و مبلها و میزها میگیره و بلند میشه. بای بای کردن، اشاره به معنی رفت و کو از شیرین کاری های نه ماهگی صبا خانم است. هر روز که می خندد فکر می کنم دندانهایش یک میلی متر بالا آمده و به خنده هایش جلوه ای دیگه داده.
دخترم یاد گرفته موقع خداحافظی به من بچسبه. ترسم از 17 روز تعطیلیه عیده که بعدش می خوایم دوباره از هم جدابشیم و برای هردومون سخته. راستی عکس های آتلیه ای اش هم اماده شده. اینقدر زیبا و ساده و باورکردنی. برایش آلبوم زیبایی درست کردم. امیدوارم بزرگتر که شد بازهم برایش عکس بگذارم و بعدها از دیدن کودکی خود لذت ببرد. درست مثل خودم که بادیدن عکس های بچگی ام هنوز هم ذوق می کنم.
